Endless Forms Most Beautiful: Darwin meets metal

Richard Dawkins is te horen op een metal-album. Zo, dat is even met de deur in huis vallen. En dat doet de evolutiebioloog zelf ook. De stem van de auteur van The Selfish Gene is het eerste wat je als luisteraar te horen krijgt op het nieuwe album van Nightwish. Meteen daarna vallen de gitaren en drums in en zijn we vertrokken voor een dolle rit door de geest van mastermind Tuomas Holopainen. En doorheen enkele miljarden jaren evolutie.

Holopainen wilde als kind mariene bioloog worden. Zijn fascinatie voor de oceaan was al duidelijk naar voor gekomen in vorige albums, maar nu besteedt hij een hele release aan de evolutie van het leven op aarde. De titel Endless Forms Most Beautiful is trouwens afkomstig uit een citaat van Charles Darwin. Het gevolg van die invalshoek? Zinnen als 'look at yourself in the eyes of aye-aye'. 

'Look at yourself in the eyes of aye-aye.'

De teksten van Nightwish zijn altijd al een afspiegeling geweest van de gemoedstoestand van Holopainen. Dat bracht ons op Dark Passion Play naar duistere plaatsen, toen hij worstelde met het vertrek/ontslag van Tarja Turunen, die met haar typische operastem Nightwish beroemd maakte. Met de tweede zangeres, Anette Olzon, liep het ook mis. Zij werd tijdens een tournee in 2012 op straat gezet.

Enter Floor Jansen, de Nederlandse frontvrouw van After Forever en ReVamp. Endless Forms Most Beautiful is het eerste album met Jansen aan de micro, maar ze heeft de fans al kunnen overtuigen tijdens de vorige tournee van Nightwish. Wie ooit haar live-versie van Ghost Love Score tot op het einde gezien heeft, zal wellicht wat ontgoocheld zijn in de relatief brave vocals op dit album: je weet immers wat Jansen in haar mars heeft, maar Nightwish "wilde niet te koop lopen met haar talent". Op dat vlak is de keuze van Élan als eerste single ook wat vreemd. Ja, het is het meest radio-friendly nummer, maar valt magertjes uit in vergelijking met Shudder Before The Beautiful, Endless Forms Most Beautiful en Yours is an Empty Hope.

Nightwish heeft vooral goed geluisterd naar... Nightwish. De gitaren doen wat denken aan succesalbum Once, de intro van Élan lijkt verdacht veel op I Want My Tears Back en hier en daar is een streepje Master Passion Greed te ontwaren. Dat maakt het geluid meteen herkenbaar en veel fans zullen vooral blij zijn met de terugkeer naar Once.

Nightwish zou Nightwish niet zijn zonder een lang nummer. In het verleden bleef 'lang' beperkt tot 13 minuten, maar daar gaan we nu ver boven. The Greatest Show on Earth klokt af op 24 minuten en was oorspronkelijk zelfs anderhalf uur lang. Een groot deel van die 24 minuten bestaat uit dierengeluiden en Richard Dawkins, die je met zijn uitspraken recht in een existentiële crisis katapulteert. 'We are going to die and that makes us the lucky ones. Most people are never going to die because they are never going to be born.'

'We were here' klinkt het op dit album uit de mond van een indrukwekkend aanzwellend koor. Wat doen we met onze korte tijd op aarde? En welke erfenis laten we na? Een sterk album, in het geval van Nightwish.