Er was vandaag niet naast te kijken op de diverse nieuws- en andere sites. Overal zijn er berichten te vinden over het overlijden van Steve Jobs: velen betuigen hun medeleven aan de familie en vrienden, nog meer mensen beschrijven hoe hij hun leven veranderd heeft, hoe onmisbaar hij was voor hen omdat ze tegenwoordig niet meer zonder hun iGadgets kunnen. Ik wil even benadrukken dat ik dit ook erg vind en dat ik ook m'n medeleven wil betuigen aan zijn familie (hoewel ze dit natuurlijk nooit gaan lezen, maar het is het idee dat telt).
Een ander nieuwsbericht dat hierdoor een beetje naar de achtergrond verdrongen is, vertelt hoe Vlamingen (nog steeds?) niet weten waar ze terechtkunnen met psychische problemen. Uit de cijfers blijkt dat elke dag 3 Vlamingen uit het leven stappen, waarmee we "koplopers" zijn in West-Europa. Met deze cijfers doen we het slechter dan Nederland, waar het taboe rond depressie minder groot is en mensen dus eerder hulp zoeken in plaats van alles op te kroppen tot het op een bepaald moment ondraaglijk wordt en ze geen andere uitweg meer zien. Er zijn wel diensten zoals Tele-Onthaal of de Zelfmoordlijn beschikbaar voor mensen die willen praten over hun problemen of ze kunnen terecht bij een psychiater/psycholoog, maar dit is een grote stap voor velen. Zeker wanneer buitenkomen en de wereld onder ogen zien, steeds meer moeite vergt. Bovendien is er dan ook vaak de gedachte dat zij zelf het probleem zijn, het wordt moeilijk om het overzicht te behouden en men vergeet of weigert te geloven dat er een oplossing mogelijk is waardoor de drempel te hoog is om professionele hulp te raadplegen. Het is in zo'n geval belangrijk dat er iemand klaar staat uit de eigen omgeving om de persoon in kwestie te helpen, te troosten en aan te moedigen om die drempel toch over te raken. Mensen die depressief zijn, voelen zich overbodig en durven niet altijd zelf om hulp te vragen. Wanneer ze dit toch doen, krijgen ze echter vaak de deur in hun gezicht dichtgesmeten. Hun "vrienden" willen niet luisteren. Wanneer je dan ook minder buitenkomt omdat je er de zin niet meer van inziet en er ook geen plezier meer in vindt om uit te gaan, gaan die vrienden de persoon in kwestie niet meer mee vragen, waardoor hij/zij zich nog meer geïsoleerd gaat voelen. De gedachte dat je vrienden je eigenlijk niet leuk vinden, gaat zich in je hoofd nestelen en daar verder groeien samen met de andere negatieve ideeën die daar al zaten. Zo wordt het steeds erger, je voelt je steeds slechter en eenzamer. Zelf nog vragen of iemand wil luisteren, zit er dan niet meer in aangezien je het gevoel hebt totaal overbodig te zijn en je blijft helemaal alleen, overgeleverd aan die voortdurende maalstroom van negatieve gedachten tot het op een bepaald moment helemaal 'op' is en je maar één uitweg ziet. Achteraf blijkt dan dat de vrienden en familie die persoon vreselijk missen maar dan is het te laat. Waar ik naartoe wil met dit verhaal: probeer je voor te stellen hoe het zou zijn als iemand uit je vriendenkring er plots niet meer zou zijn. Als die plaats aan tafel voor altijd leeg blijft, als de studentenkamer naast jou plots niet meer bewoond is, als je nooit meer een pint kunt gaan pakken met die ene vriend. Probeer dus vandaag (en alle dagen hierna) duidelijk te maken aan je vrienden en anderen die je dierbaar zijn dat je er bent voor hen. Hoe zij je leven veranderd hebben, hoe onmisbaar zij zijn voor jou.
PS: ja, ik weet dat Jobs wel degelijk een revolutie heeft teweeggebracht, ik heb tijdens het schrijven van deze tekst bijvoorbeeld ook gebruik gemaakt van een computermuis om maar 1 ding te noemen. Het gaat mij over het feit dat velen rouwen om de bedenker van de iPhone terwijl er in hun omgeving misschien mensen zijn die denken dat niemand om hen geeft en dat niemand hen zou missen.
PPS: de beschrijving hierboven komt niet rechtstreeks voort uit wetenschappelijk onderzoek maar is deels gebaseerd op wat ik in de loop der jaren (hoofdzakelijk in de media ) gelezen heb over het onderwerp en deels op eigen ervaring.
donderdag 6 oktober 2011
maandag 15 augustus 2011
Sorry-pas
WIJ ZIJN NIET TEVREDEN!
Met die woorden begon een brief die begin juni in de bus viel bij vele studenten en pendelaars. Om zich te verontschuldigen voor de vele problemen op het spoor, kreeg iedereen met een abonnement of campuskaart van de NMBS een sorry-pas. Met deze pas kon je dan tot eind augustus een dag gratis in eerste klasse reizen. Toch sympathiek, om te compenseren voor al die vertragingen, afgelaste treinen en stilvallende wagons in het midden van een veld.
Afgelopen zaterdag was het dan zover, ik ging mijn sorry-pas gebruiken! Ik ging naar Zaventem die dag en een gewoon ticket heen- en terugreis zou me meer dan 20 euro lichter maken. Aan het loket ruilde ik mijn brief in voor een ticket. Groot was mijn verbazing toen ik las dat reizigers van en naar de luchthaven ook nog een Diabolo-toeslag moesten betalen. Eerlijke An betaalt dus braafjes 4,20 euro toeslag. Achteraf gezien had ik kunnen zeggen dat ik in Brussel ging shoppen of naar een duivenvlucht in Quiévrain ging kijken, mocht de conducteur vragen stellen. Dan krijg je al eens een cadeautje van de NMBS en dan moet je er nog voor betalen. Maar daar gaan we het nu niet over hebben.
De trein was op tijd en yours truly zocht de wagon op met een grote 1 op de zijkant. Het eerste wat mij opviel, was de vreselijk muffe geur. De zetels in zo'n elitewagon zijn namelijk vervaardigd uit een soort velours en aangezien je het raam niet kan openzetten in die moderne treinen, ruikt dat niet zo fris. En dan kwam de zoektocht naar een propere plaats. Dat bleek minstens even lastig als in de tweede klasse, zelfs al was ik de enige persoon in die wagon. Zowel de vloer als de zetels bleken ronduit smerig te zijn!
Ik vraag me af hoe dat komt... Heeft iedereen al gebruik gemaakt van z'n sorry-pas en daarbij de eerste klasse bevuild? Of is het de bourgeoisie zelf die er een stal van heeft gemaakt? Je zou kunnen argumenteren dat de hogere klasse het gewend is dat er personeel achter hun gat loopt om alles meteen op te ruimen en dat ze daardoor niet weten hoe je afval in een vuilbakje werpt. Of beseffen dat cola en andere dranken niet in een zetel of op de grond thuishoren. Nochtans hoor of lees ik regelmatig mensen die steevast in eerste klasse reizen "omdat ze niet tussen de pendelaars willen zitten. Want daar is geen plaats, het stinkt en het is er vuil. Ze betalen graag meer om dat niet te moeten meemaken." Toegegeven, op zondag- of vrijdagavond is de trein niet de meest aangename omgeving wegens overbevolking en grote koffers. En wanneer je dan weer eens moet rechtstaan omdat er echt geen plaats is, lijkt die lege eerste klasse zo verleidelijk. Je zou dan toch denken dat de elite blij is dat ze niet tussen het proletariaat moeten zitten. En dat ze dus zorgen dat de eerste klasse niet verandert in een mesthoop. Of zie ik het verkeerd?
De trein had overigens geen noemenswaardige vertraging, maar de terugreis heb ik in tweede klasse doorgebracht, daar was het netter.
Met die woorden begon een brief die begin juni in de bus viel bij vele studenten en pendelaars. Om zich te verontschuldigen voor de vele problemen op het spoor, kreeg iedereen met een abonnement of campuskaart van de NMBS een sorry-pas. Met deze pas kon je dan tot eind augustus een dag gratis in eerste klasse reizen. Toch sympathiek, om te compenseren voor al die vertragingen, afgelaste treinen en stilvallende wagons in het midden van een veld.
Afgelopen zaterdag was het dan zover, ik ging mijn sorry-pas gebruiken! Ik ging naar Zaventem die dag en een gewoon ticket heen- en terugreis zou me meer dan 20 euro lichter maken. Aan het loket ruilde ik mijn brief in voor een ticket. Groot was mijn verbazing toen ik las dat reizigers van en naar de luchthaven ook nog een Diabolo-toeslag moesten betalen. Eerlijke An betaalt dus braafjes 4,20 euro toeslag. Achteraf gezien had ik kunnen zeggen dat ik in Brussel ging shoppen of naar een duivenvlucht in Quiévrain ging kijken, mocht de conducteur vragen stellen. Dan krijg je al eens een cadeautje van de NMBS en dan moet je er nog voor betalen. Maar daar gaan we het nu niet over hebben.
De trein was op tijd en yours truly zocht de wagon op met een grote 1 op de zijkant. Het eerste wat mij opviel, was de vreselijk muffe geur. De zetels in zo'n elitewagon zijn namelijk vervaardigd uit een soort velours en aangezien je het raam niet kan openzetten in die moderne treinen, ruikt dat niet zo fris. En dan kwam de zoektocht naar een propere plaats. Dat bleek minstens even lastig als in de tweede klasse, zelfs al was ik de enige persoon in die wagon. Zowel de vloer als de zetels bleken ronduit smerig te zijn!
Ik vraag me af hoe dat komt... Heeft iedereen al gebruik gemaakt van z'n sorry-pas en daarbij de eerste klasse bevuild? Of is het de bourgeoisie zelf die er een stal van heeft gemaakt? Je zou kunnen argumenteren dat de hogere klasse het gewend is dat er personeel achter hun gat loopt om alles meteen op te ruimen en dat ze daardoor niet weten hoe je afval in een vuilbakje werpt. Of beseffen dat cola en andere dranken niet in een zetel of op de grond thuishoren. Nochtans hoor of lees ik regelmatig mensen die steevast in eerste klasse reizen "omdat ze niet tussen de pendelaars willen zitten. Want daar is geen plaats, het stinkt en het is er vuil. Ze betalen graag meer om dat niet te moeten meemaken." Toegegeven, op zondag- of vrijdagavond is de trein niet de meest aangename omgeving wegens overbevolking en grote koffers. En wanneer je dan weer eens moet rechtstaan omdat er echt geen plaats is, lijkt die lege eerste klasse zo verleidelijk. Je zou dan toch denken dat de elite blij is dat ze niet tussen het proletariaat moeten zitten. En dat ze dus zorgen dat de eerste klasse niet verandert in een mesthoop. Of zie ik het verkeerd?
De trein had overigens geen noemenswaardige vertraging, maar de terugreis heb ik in tweede klasse doorgebracht, daar was het netter.
woensdag 27 juli 2011
Vakantiepret met Bad Translator
Nu de zomer in het land is en iedereen geniet van een welverdiende vakantie, leek het mij een gepast moment om deze blog eens vanonder het stof te halen.
Wanneer het weer het toelaat, zitten de stranden vol met mensen die tijdens het zonnebaden een boekje met sudoku's of kruiswoordraadsels volpennen. Jammer genoeg is dit voorlopig nog niet mogelijk geweest en worden we veroordeeld tot binnen zitten. Dit is ook niet altijd aangenaam natuurlijk, maar wanhoop niet! Deze post bevat namelijk een leuke tip om de grijze dagen door te komen. Wat heb je ervoor nodig? Een computer met internetverbinding. Is dat alles? Ja! Het is heel eenvoudig: surf naar de site die onderaan deze post staat (wacht nog even met scrollen!) en leef je even helemaal uit met het vertalen van allerlei filmtitels, citaten van Monty Python en dergelijke.
De site in kwestie heet Bad Translator. Wie is die bad translator precies? Jullie kennen hem allemaal, het is onze beste vriend Google. Iedereen kent wel het principe van Google Translate: je komt ergens een stukje tekst tegen in een vreemde taal en haalt Google er even bij om dit te vertalen, "om toch een idee te krijgen waar het over gaat". Wanneer je even met Bad Translator speelt, merk je al snel dat dit misschien toch geen goed idee is. Hoe werkt het? Je geeft een stukje (Engelse) tekst in en kiest dan hoeveel vertalingen je wil laten gebeuren. Vervolgens zal de Bad Translator die tekst omzetten naar het Afrikaans, terug naar het Engels, dan weer naar het Albanees, terug naar het Engels enzovoort tot het gewenste aantal vertalingen bekomen werd. Zo zal je zien dat je oorspronkelijke zin vaak totaal onherkenbaar geworden is.
Vooraleer je zelf aan de slag gaat met Bad Translator, heb ik een klein spelletje voorbereid. Hieronder staan enkele zinnen die ik zelf aan Bad Translator gevoerd heb, aangeduid met letters. Eronder staan de uitkomsten, aangeduid met nummers. Het getal tussen haakjes is het aantal vertalingen dat gebruikt werd om die resultaten te bekomen. Het is nu aan jullie om de in- en uitvoer aan elkaar te koppelen. De oplossingen staan onderaan.
a) Anybody in there?
b) Harry Potter and the chamber of secrets
c) Magnets, how do they work?
d) Will this result in a good translation?
e) Massively Multiplayer Online Role Playing Game
f) Call of duty
g) Always look on the bright side of life
h) Mind the pedestrian
i) What's up dog?
j) This is an ex-parrot!
1) What are you? (56)
2) Milk and mystery (40)
3) Madrid, no? (56)
4) Better? (50)
5) Networking is essential (50)
6) Total (56)
7) I am trying to save their lives (56)
8) Body and soul (56)
9) Do you like dogs? (56)
10) However, the birds (56)
Ziezo, hopelijk hebben jullie er wat plezier aan beleefd en heb ik een druilerige zomerdag toch wat kunnen opvrolijken. Wil je het zelf ook eens proberen? Dan kan je hier aan de slag. Laat jouw grappige uitkomsten achter in de reacties onder deze post, zodat iedereen kan meegenieten van Bad Translator!
De oplossing: de in- en uitvoer staan in dezelfde volgorde, a hoort dus bij 1, b bij 2 enzovoort.
Wanneer het weer het toelaat, zitten de stranden vol met mensen die tijdens het zonnebaden een boekje met sudoku's of kruiswoordraadsels volpennen. Jammer genoeg is dit voorlopig nog niet mogelijk geweest en worden we veroordeeld tot binnen zitten. Dit is ook niet altijd aangenaam natuurlijk, maar wanhoop niet! Deze post bevat namelijk een leuke tip om de grijze dagen door te komen. Wat heb je ervoor nodig? Een computer met internetverbinding. Is dat alles? Ja! Het is heel eenvoudig: surf naar de site die onderaan deze post staat (wacht nog even met scrollen!) en leef je even helemaal uit met het vertalen van allerlei filmtitels, citaten van Monty Python en dergelijke.
De site in kwestie heet Bad Translator. Wie is die bad translator precies? Jullie kennen hem allemaal, het is onze beste vriend Google. Iedereen kent wel het principe van Google Translate: je komt ergens een stukje tekst tegen in een vreemde taal en haalt Google er even bij om dit te vertalen, "om toch een idee te krijgen waar het over gaat". Wanneer je even met Bad Translator speelt, merk je al snel dat dit misschien toch geen goed idee is. Hoe werkt het? Je geeft een stukje (Engelse) tekst in en kiest dan hoeveel vertalingen je wil laten gebeuren. Vervolgens zal de Bad Translator die tekst omzetten naar het Afrikaans, terug naar het Engels, dan weer naar het Albanees, terug naar het Engels enzovoort tot het gewenste aantal vertalingen bekomen werd. Zo zal je zien dat je oorspronkelijke zin vaak totaal onherkenbaar geworden is.
Vooraleer je zelf aan de slag gaat met Bad Translator, heb ik een klein spelletje voorbereid. Hieronder staan enkele zinnen die ik zelf aan Bad Translator gevoerd heb, aangeduid met letters. Eronder staan de uitkomsten, aangeduid met nummers. Het getal tussen haakjes is het aantal vertalingen dat gebruikt werd om die resultaten te bekomen. Het is nu aan jullie om de in- en uitvoer aan elkaar te koppelen. De oplossingen staan onderaan.
a) Anybody in there?
b) Harry Potter and the chamber of secrets
c) Magnets, how do they work?
d) Will this result in a good translation?
e) Massively Multiplayer Online Role Playing Game
f) Call of duty
g) Always look on the bright side of life
h) Mind the pedestrian
i) What's up dog?
j) This is an ex-parrot!
1) What are you? (56)
2) Milk and mystery (40)
3) Madrid, no? (56)
4) Better? (50)
5) Networking is essential (50)
6) Total (56)
7) I am trying to save their lives (56)
8) Body and soul (56)
9) Do you like dogs? (56)
10) However, the birds (56)
Ziezo, hopelijk hebben jullie er wat plezier aan beleefd en heb ik een druilerige zomerdag toch wat kunnen opvrolijken. Wil je het zelf ook eens proberen? Dan kan je hier aan de slag. Laat jouw grappige uitkomsten achter in de reacties onder deze post, zodat iedereen kan meegenieten van Bad Translator!
De oplossing: de in- en uitvoer staan in dezelfde volgorde, a hoort dus bij 1, b bij 2 enzovoort.
Abonneren op:
Posts (Atom)