Ik las daarnet dit artikel op een nieuwssite en mijn vingers begonnen te jeuken terwijl mijn tenen zich krulden. Het gaat mij niet enkel om dit ene evenement. In Sint-Truiden wordt er ook elk jaar een Ladies City Day georganiseerd waarbij men de vrouwelijke helft van de bevolking lokt met cava ("bubbelssssssss!"), goodie bags (Oh! My! God! Ne sleutelhanger!) en BV's.
Waarom worden alle vrouwen over dezelfde kam gescheerd? Er wordt blijkbaar verwacht dat wij enkel de belofte van make-up en oorbellen nodig hebben om onze hoge hakken aan te trekken en naar zo'n evenement te trekken. Het is natuurlijk ieders goed recht om dat te doen en ongetwijfeld zullen de organisatoren 's avonds wel weten wat ze eraan verdiend hebben. Maar ik vraag me dan af of dit echt is hoe marketing-jongens naar vrouwen kijken: een kudde die hersenloos (en ik citeer uit het bovenstaande artikel) "zich komt vergapen aan" handtassen en oorbellen. Net als koeien naar een trein staren.
Voor mij persoonlijk voelt dat aan als een blijk van minachting, alsof wij niet voor onszelf kunnen denken. Alsof we niet bepaald intelligent zijn. En alsof we allemaal identiek (zouden moeten) zijn.
Maar guess what? We zijn niet identiek. Acties op Facebook om oorbelletjes of make-up te winnen, kunnen mij gestolen worden. Bloemetjesmotieven zijn niks voor mij. En ik heb nog nooit in m'n leven een aflevering van Gossip Girl of The Vampire Diaries gezien. Ben ik nu abnormaal? Of minderwaardig? Is het zo vreemd dat ik liever naar wielrennen of Formule 1 kijk? Of liever zit te gamen met vrienden dan op een terrasje bubbelsssssss ga drinken? Blijkbaar wel. Al in onze kindertijd krijgen we te horen en te lezen dat meisjes met poppen spelen, roze leuk vinden en graag jurkjes aandoen. Als jij dat niet doet, ben je vreemd. Je wordt nagekeken, uitgelachen, je hoort er op school niet bij. Ah nee, want jij wil knikkeren met de jongens maar de jongens willen dat niet want jij bent een meisje en jongens van 10 vinden meisjes maar stom.
BFF's, dat heb ik nooit gehad. Ik trok liever met jongens op. En dan krijg ik op een dag te horen "dat er iets scheelt met mij, dat er iets verkeerd zit in mijn hoofd, want ik heb geen vriendinnen." Ik wou dat ik dit verzonnen had, maar jammer genoeg niet. Zo kijkt de maatschappij blijkbaar naar meisjes die zich niet conformeren en die het verschil niet kennen tussen Jimmy Choo en Louboutin (welk was nu ook alweer het merk met de rode zolen?). En dan heb je twee opties: proberen stand te houden en jezelf te blijven ondanks de kritiek, ofwel je aanpassen. Aanpassen is misschien het gemakkelijkste (ah ja, je koopt wat oorbelletjes en make-up, heel gemakkelijk via Facebook!), maar word je daar op langere termijn gelukkig van? Ik betwijfel het. Waarmee ik eigenlijk bedoel dat ik er zeker van ben dat dat niet het geval is. Je geeft dan een stukje van jezelf op. En vroeg of laat komt dat stukje terug rondspoken in je hoofd.
En als je wel voet bij stuk houdt en je eigen weg zoekt, dan zal je merken dat je als vrouwelijke wielerliefhebber met vooroordelen geconfronteerd wordt ("gij kijkt alleen naar de koers voor de schoon benen!"). Maar ook dat er nog andere meisjes/vrouwen zijn waarmee je wél dingen gemeen hebt en dat er dan misschien toch niks verkeerd zit in dat hoofdje. Dat je wél vriendinnen kan hebben, met wie je samen kan gamen in plaats van hersenloos naar de dichtstbijzijnde handtassenwinkel te lopen.
En aan de organisatoren van dergelijke evenementen wil ik nog dit kwijt: respecteer onze eigenheid en ons vermogen om zelfstandig na te denken en keuzes te maken. Behandel niet alle vrouwen als schapen die zomaar in een bepaalde richting kunnen gejaagd worden.
