We schrijven 2006, ik zit in het laatste jaar van het middelbaar en onze klas heeft een uitstap naar Brussel om onder andere het Vlaamse Parlement te bezoeken. Ter plaatse krijgen we in het halfrond wat uitleg van een volksvertegenwoordiger uit onze eigen stad, mevrouw Heeren. Nadat ze verteld heeft waar zo'n Parlement zich zoal mee bezighoudt, krijgen we de kans om vragen te stellen over de politieke actualiteit. Op dat moment werd in het nieuws veel aandacht besteed aan de vrouwenquota. Kieslijsten moesten in het vervolg uit evenveel mannelijke als vrouwelijke kandidaten bestaan (en de eerste drie kandidaten op een lijst mogen niet allemaal van hetzelfde geslacht zijn). Het gevolg van deze beslissing was dat partijen naarstig op zoek gingen naar vrouwelijke kandidaten om op de lijst te staan voor de gemeenteraadsverkiezingen die er toen aankwamen. Sommige partijen waren zelfs zo wanhopig dat ze in ware tupperware-stijl infosessies organiseerden: "organiseer thuis een avond met vriendinnen waarop één van onze vrouwelijke kopstukken komt praten".
Dus toen ik de mogelijkheid zag om Veerle Heeren daar persoonlijk over te interpelleren, kon ik dit niet zomaar laten voorbij gaan. De volgende (zeer korte) dialoog was het resultaat:
- "Over die vrouwenquota voor kieslijsten vraag ik me het volgende af. Is het niet beter om kandidaten te selecteren op competenties dan op geslacht?"
° "Vrouwen kunnen ook bekwaam zijn hoor!"
- "Dat ontken ik niet, maar ik word persoonlijk liever vertegenwoordigd door een bekwame man dan door een vrouw die enkel en alleen verkozen is omdat ze een vrouw is."
° "Maar vrouwen kunnen ook bekwaam zijn."
U ziet het, beste lezer, er viel niet echt met haar te praten over het onderwerp. Tijdens de verkiezingscampagne de afgelopen maanden was de slogan van mevrouw Heeren "Ik kies voor HAAR!" en hield ze acties onder de titel "Stem vrouw". Ik vroeg me toen af hoe men zou reageren wanneer een man campagne zou voeren met "Stem op mij, want ik ben een man". Of hoe die-hard feministes en voorvechtsters van de vrouwenquota zouden steigeren wanneer in typische vrouwenberoepen, zoals vroedkunde, quota worden opgelegd dat er evenveel mannen als vrouwen moeten aangenomen worden. "Ja mevrouw, u bent de beste kandidaat op basis van uw competenties maar jammer genoeg moeten we een man aanwerven. Nog een prettige dag verder." De golf van verontwaardiging zou allicht groot zijn.
Behalve het feit dat met deze quota niet de meest bekwame kandidaat wordt aangenomen of verkozen, kan je je ook afvragen hoe het voelt voor de persoon die de begeerde positie krijgt, de zogenaamde excuustruus (of -guus indien het om een man gaat). Dat hij/zij niet op eigen kracht bewezen heeft hogerop te raken en die functie enkel gekregen heeft door te beschikken over het juiste chromosoom. Zou u zich daar goed bij voelen? En u, kersverse mevrouw de burgemeester? Ik alvast niet.
In afwachting van een storm aan feministisch ge-"maar-maar",
An
